Skip to main content

Donderdag (5 februari 2021) hebben wij afscheid genomen van Suzanne, mede-oprichter van ProudBreast. Zij liet een inspirerende brief achter. Enorm dankbaar voor alles wat zij ons gegeven heeft, willen we haar woorden aan jullie doorgeven.

Tekst: Suzanne Kemps

Het leven kun je zien als een wandeling van je geboorte tot de dood. Ieder mens maakt zijn eigen wandeling. Baby’s die geboren worden in weelde, met liefhebbende ouders en de mogelijkheid om zichzelf te ontplooien. Maar anderen die door hun aard of situatie, worstelen en zware beproevingen moeten doorstaan: zij zullen hun wandeling waarschijnlijk weer heel anders ervaren. Iedereen heeft hierin zijn eigen pad. Waarbij op elke weg er beproevingen zijn en er liefde is.

En mijn leven? Binnenkort ga ik dood, ik voel het aan mijn longen en mijn lever. Met medicijnen heb ik mijn leven nog kunnen verlengen, maar de vitaliteit is vervlogen. Er zijn steeds vaker dagen dat mijn lichaam zo moe is en dat ik verlang naar verlossing, naar het licht, naar de cosmos die mij zal omarmen.

Zelf weet ik dat mensen zullen zeggen: ‘ze is te jong heen gegaan, wat zonde en zielig ook voor haar man en kinderen’. En in zekere zin is dat ook zo. Maar het tegendeel is ook waar. Onze kinderen zijn gevormd en compleet als mens, ik weet dat zij niet alleen achterblijven. En dat mijn gedachtegoed sterk verankerd is in hun als prachtige mensen.

Hoe is het dan voor mij om dood te gaan op wat mensen zeggen ‘jonge leeftijd’ Het voelt soms wel alsof ik al drie levens heb geleefd, zoveel heb ik meegemaakt. Wilde avonturen, een warm familieleven, vriendschappen, genieten van de natuur, de reizen. En het plezier om mijn werk zelf vorm te kunnen geven en mijn eigen kwaliteiten in te kunnen zetten in de realisatie van mijn successen. En bij alles wat ik heb gedaan deed ik dit met heel mijn hart en overal zag ik altijd kansen.

Wordt een leven mooier als het langer duurt? Ben je gelukkiger met meer geld? Is een leven dat 20 jaar langer duurt, veel fijner of waardevoller? Wat zijn dit voor rare rekensommen? Ik denk dat dit bijzaken zijn. Het gaat om hóe je hebt geleefd. En of je geluk had met waar je geboren bent en de kwaliteiten die van de cosmos hebt meegekregen. En daarin heb ik het ongelofelijk getroffen.

Ieder mens doorloopt het ritme van de seizoenen, het prille zaadje, de jonge plant die tot wasdom komt en uitbundig groeit en bloeit. Dan langzaam steeds markanter wordt en in haar ouderdom langzaam haar voeding (wijsheid) terug geeft aan haar omgeving. En zich weer herennigt in de moederschoot waarin alle energie, al het licht samenkomt. Ik ben dankbaar dat ik dit hele pad heb mogen doorlopen. Natuurlijk had ik meer gewild, maar wil niet iedereen dit? Het lijkt me zinvoller om me te richten op datgene ik wél heb mogen ontvangen. En daarin ben ik ruim bedeeld en heb ik zonder schroom, gegeven en genomen.

Als ik dood ben, is mijn leven op aarde voltooid. Ik zal rusten en veel licht en liefde voelen. Ik zal voortleven in jullie, in iedereen die van mij houdt.

Waar je ook bent, ik zal altijd bij jullie zijn. In je hoofd, handen en hart.

Dit is het verhaal van mijn leven. Wij zijn samen dit verhaal. We worden geboren, we leven en we sterven. Dit is wat je in de natuur elke dag ziet gebeuren. Het is de hartklop van het leven. Laten we samen het leven vieren en dankbaar zijn.

Liefs,

Suzanne